فضیلتِ «نمیدانم» و سلامتِ روان
از نظر روانشناسان، قضاوتکردن دیگران نشانگر درونی ناآرام و پُرغوغا است. در ادیان و آموزههای عرفانی هم بر «قضاوتنکردن» خلق تأکید بسیار شده است (مثلاً مولانا به طعنه میگوید: مردۀ خود را رها کردهست او / مردۀ بیگانه را جوید رفو). جایگزین آن هم «سکوت»، «بهخود پرداختن»، «مراقبه»، «ذهنآگاهی» و … است. چرا قضاوتگری؟عوامل بسیاری در ایجاد این ویژگی دخیل است، مثلاً:-قضاوت دیگران میتواند عادتی آموخته باشد. ممکن است فرد در خانوادۀ نامناسبی پرورش یافته […]