ایونز

از نظر روان‌شناسان، قضاوت‌کردن دیگران نشان‌گر درونی ناآرام و پُرغوغا است. در ادیان و آموزه‌های عرفانی هم بر «قضاوت‌نکردن» خلق تأکید بسیار شده است (مثلاً مولانا به طعنه می‌گوید: مردۀ خود را رها کرده‌ست او / مردۀ بیگانه را جوید رفو). جایگزین آن هم «سکوت»، «به‌خود پرداختن»، «مراقبه»، «ذهن‌آگاهی» و … است. چرا قضاوت‌گری؟عوامل بسیاری در ایجاد این ویژگی دخیل است، مثلاً:-قضاوت دیگران می‌تواند عادتی آموخته باشد. ممکن است فرد در خانوادۀ نامناسبی پرورش یافته […]

اگر (فرض محال) فیلمی سینمایی براساس کتاب «غروب جلال» پروانۀ ساخت بگیرد، تولید و اکران هم بشود، واکنش مردم و نخبگان نسبت به آن چه خواهد بود؟  احتمالاً ساختن چنین اثری – به‌ویژه دربارۀ واپسین ماه‌های زندگی مرحوم جلال آل‌احمد – همان اندازه دشوار است و با مانع روبه‌رو می‌شود، که بیان بسیاری از واقعیت‌های اجتماعی، آمارها و «سرانه»‌ها (برای نمونه، واکاوی و تبیین مرگ جهان‌پهلوان تختی در فیلم سینمایی «بهرام توکّلی» برای بسیاری قابل […]

نخست یک خاطره؛ برای تفهیم بهتر «هنجار»ها – به عنوان رُکن فرهنگ – در کلاس هر کس نمونه‌ای بیان کرد و مثال یکی از بانوان این بود: پانزده سال است که با همسرم زندگی می‌کنم و در این مدّت موفّق نشدم به او بیاموزم با دهانِ باز آروغ (بادگلو) نزند، البته پدر و برادرانش هم همین «جور» هستند. همیشه در مهمانی‌ها نگرانم و دعا می‌کنم این اتفاق نیفتد تا باعث خنده و تمسخر دیگران نشویم. […]