محمدعلی بهمنی به مناسبت ۲۷شهریور روز بزرگداشت استاد شهریار با ذکر خاطره ای از دیدار با این شاعر پرآوازه ادامه داد: یکی از دوستانم در کرج نشست‌هایی را با حضور استاد شهریار برگزار می کرد و پس از پایان نشست تعدادی از دوستان را دعوت می کرد تا با استاد دیداری داشته باشند. با وجود علاقه بسیار زیاد ما برای دیدن ایشان، استاد فقط برای صرف شام از اتاق بیرون می آمد و در کنار ما می نشست.
شاعر «من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم» افزود: قبل از آمدن ایشان با یکی از دوستان صحبت بود و من گفتم ای کاش استاد با صلاحدید خودشان تعدادی از شعرهایش را انتخاب و در کتابی چاپ می کرد. پس از آن که شهریار به سر سفره آمد آن دوستم صحبت من را برایش بازگو کرد و پرسید نظر شما چیست؟ استاد پاسخ داد: ایشان غلط کردند! من که خجالت زده شده بودم نزد شهریار رفته و بر شانه‌اش بوسه زدم و به جای خود برگشتم. اینگونه شد که برای سالها اگر کسی درباره دیگری از من نظر میخواست سکوت میکردم!
بهمنی به عنوان حسن ختام و در آستانه تولد حسین منزوی که او را استاد خود می‌خواند شعری را که برای او سروده بود دکلمه کرد.
۲۴۱۲۴۱
