او تورس بود. یک‌تورس جدید، یک‌تورس گرسنه، فران تورس بود که پیراهنش را بالا آورد و بوسه ای بر آن زد. درست بالای لوگویش را. ستاره ای آن جا بود. همین طور پایین آن. سه گل زده بود و از ته دل می خندید. لوییز انریکه برایش هورا می کشید.
مهاجم سیتی فقط بیست سال دارد و هفتمین بازی ملی اش را انجام می داد دو دقیقه مانده بود و ژوزه لوییز گایا پاسی برای اویارزابال ارسال کرد تا گل دیگری بزند. بله اسپانیا شش – آلمان صفر. یک پیروزی تاریخی. باورناپذیر.اولین شکست مردان یواخیم لو طی سیزده دیدار. البته انها ورای شکست. له شده بودند. شکستی که برای ژرمن ها طعم متفاوتی داشت. انها که به چنین سقوط هایی عادت ندارند.
پسران لوییز انریکه از ابتدا تا انتها درخشان ظاهر شدند. فیلیپ مکس برابر تورس به بند آمده بود. کوکه همان کنترل همیشگی اش را داشت و می پرسیدیم چگونه دو سال است بازی ملی انجام نداده. رودری شاداب بود و حتی دو تعویض اجباری یعنی کانالس و راموس موتور اسپانیا را کند نکرد. فابیان رویز جایگزین کانالس بود که پاس گل اول را برای موراتا ارسال کرد. شب کابوس زده ژرمن ها آغاز می شد و فقط نویٔر بود که در قواره خود نشان می داد. نه مولر ونه بواتنگ.
المان هر تبمی بود المان نبود. نمی شناختیم شان. غریبه بودند و بیگانه.
ژرمن ها همیشه شکیبا دلانه با شکست ها برخورد کرده اند. حالا چی؟ سنگین ترین شکست آلمان از ۱۹۳۱ که از همسایه شان اتریش شش گل دریافت کرده بودند چنین شبی را به یاد نداشتند.
حالا بر یواخیم لو چه خواهد گذشت.
* منتشر شده در صفحه اینستاگرام نویسنده . ۲۸ آبان ۱۳۹۹
۲۵۶ ۲۵۱
